Zapobieganie zmianie formuły arkusza kalkulacyjnego podczas kopiowania

Gdy formuła jest tworzona w arkuszu kalkulacyjnym Microsoft Excel lub innym programie do arkuszy kalkulacyjnych, tworzona jest domyślnie przy użyciu względnego odwołania do komórki. Podczas kopiowania formuły, która używa względnego odwołania do komórki, formuła stanie się względna w stosunku do miejsca, w którym jest wklejana. Na przykład, jeśli masz w komórce B2 formułę „= A2” i skopiowałeś komórkę do B3, stałaby się ona „= A3”, ponieważ jest względna w stosunku do miejsca, w którym jest kopiowana.

Aby zapobiec zmianie formuły po jej skopiowaniu, należy zmienić formułę w części lub w całości, aby użyć bezwzględnego odwołania do komórki. Jeśli utworzyłeś bezwzględne odwołanie do komórki w komórce C2, która była „= $ A $ 2” i skopiowałeś komórkę do C3 (lub dowolnej innej komórki), zawsze pozostanie on absolutny i nigdy się nie zmieni.

Dodatkowe bezwzględne przykłady referencyjne komórek

Odwołania do komórek bezwzględnych mogą być używane we wszystkich częściach formuły lub mogą być używane dla wiersza lub kolumny, które mają pozostać bezwzględne. Aby wiersz lub kolumna były absolutne, musi zaczynać się od znaku dolara ($). Poniżej znajdują się dodatkowe przykłady tego, jak bezwzględne odwołanie do komórki może być użyte w formule.

Względna kolumna i bezwzględne odwołanie do wiersza

 = 2 dolary 

Powyższa formuła używa względnej kolumny z bezwzględnym odwołaniem do wiersza. Jeśli wzór komórki został skopiowany, wiersz zawsze pozostałby taki sam (2), ale kolumna byłaby względna w stosunku do miejsca, w którym jest kopiowana.

Bezwzględna kolumna ze względnym odwołaniem do wiersza

 = A2 $ 

Powyższy wzór wykorzystuje bezwzględne odniesienie do kolumny ze względnym odwołaniem do wiersza. Jeśli wzór komórki został skopiowany, kolumna zawsze pozostanie taka sama (A), ale wiersz będzie względny w stosunku do miejsca, w którym jest kopiowany.

Absolutne odwołanie do komórki ze względnym odwołaniem do komórki

 = SUMA ($ A 2 $ + B2) 

Powyższy wzór zawsze użyje wartości w A2, ale doda następną względną komórkę. Gdyby wzór komórki został skopiowany z C2 do C3, stałby się „= SUM ($ A $ 2 + B3).”