Mikrokernele zostały po raz pierwszy opracowane w latach osiemdziesiątych, aby umożliwić łatwiejszą pracę nad usługami, a także oddzielić je od kodu jądra. Zasadniczo mikrojądro to minimalna ilość oprogramowania wykorzystywanego do implementacji systemu operacyjnego. Składają się one z mniej niż 10 000 linii kodu i obejmują IPC (komunikacja międzyprocesowa), niskopoziomowe zarządzanie przestrzenią adresową i zarządzanie wątkami.

Uwaga: Typowe systemy operacyjne usuwają sterowniki urządzeń i systemy plików z mikrojądra, uruchamiając je w przestrzeni użytkownika.

Jądro, warunki systemu operacyjnego