Buforowanie Z, znane również jako buforowanie głębi, jest techniką w programowaniu grafiki komputerowej, która jest używana do określenia, czy obiekt (lub część obiektu) jest widoczny na scenie. Może być zaimplementowany zarówno w sprzęcie, jak i oprogramowaniu, i służy do zwiększenia wydajności renderowania.

Gdy scena jest renderowana, każdy piksel ma współrzędną X i Y (orientacja pozioma i pionowa względem kamery), a także współrzędną Z (głębokość lub odległość od kamery). Bufor Z jest dwuwymiarową tablicą (X i Y), która przechowuje wartość Z każdego piksela ekranu. Jeśli inny obiekt musi być renderowany w tej samej lokalizacji pikseli, algorytm zastępuje poprzednią wartość, jeśli nowy piksel znajduje się bliżej kamery. Algorytm ten zwiększa szybkość renderowania obiektów nieprzezroczystych, ale obiekty przezroczyste nie są korzystne, ponieważ odległe obiekty są częściowo widoczne i muszą być w pełni renderowane.

Grafika komputerowa, programowanie, warunki programowania