Dynamiczne wiązanie, znane również jako późne wiązanie, jest mechanizmem, za pomocą którego program komputerowy czeka, aż środowisko wykonawcze połączy nazwę metody wywoływanej z rzeczywistym podprogramem. Jest to alternatywa dla wczesnego wiązania lub statycznego wiązania, w którym ten proces jest wykonywany w czasie kompilacji. Dynamiczne wiązanie jest droższe obliczeniowo, ale ma tę zaletę, że jest bardziej prawdopodobne, że uniknie konfliktów wersji podczas wiązania funkcji połączonej biblioteki.

Możliwość wykonywania dynamicznego wiązania jest wspólną cechą języków wysokiego poziomu, takich jak C ++, Java i LISP.

Warunki wywołania, kompilacji, programu, programowania