Jądro Linuksa jest podstawą każdego systemu operacyjnego opartego na Linuksie. Reprezentuje rdzeń dystrybucji Linuksa dla serwerów i komputerów stacjonarnych. Jest również używany w systemach wbudowanych, takich jak routery, a także we wszystkich systemach opartych na Androidzie, w tym w wielu popularnych tabletach i smartfonach. W istocie jądro Linuksa to Linux. Systemy operacyjne takie jak Ubuntu, OpenSUSE i Arch są czasami określane jako „Linux”, ponieważ każdy używa jądra Linux.

Jądro Linuksa zostało stworzone przez Linusa Torvaldsa w 1991 r. Do użytku na jego komputerze osobistym. Obecnie jest to powszechnie stosowane, bezpłatne i otwarte oprogramowanie, które jest aktywnie obsługiwane przez programistów na całym świecie. Jądro Linuksa jest obecnie rozpowszechniane na Powszechnej Licencji Publicznej GNU.

Jądro Linuksa to architektura „monolityczna” - system operacyjny działa całkowicie w przestrzeni jądra. Natomiast w architekturze mikrojądra samo jądro definiuje i kontroluje sposób, w jaki system operacyjny łączy się ze sprzętem komputera. W przeciwieństwie do standardowych jąder monolitycznych, jądro Linux jest również modułowe, akceptując LKM (moduły jądra Linuksa), które działają jako sterowniki urządzeń. LKM mogą być zapisywane, utrzymywane i dystrybuowane przez producentów urządzeń lub wolontariuszy, mogą ładować lub rozładowywać do systemu bez ponownego uruchamiania i bez ponownego kompilowania jądra.

Jądra Linuksa obsługują wielozadaniowość prewencyjną, pamięć wirtualną, biblioteki współdzielone, zarządzanie pamięcią na poziomie systemu, wątkowanie i inne nowoczesne funkcje systemu operacyjnego. Domyślnym kompilatorem jądra Linuksa jest GCC.

Ogólna licencja publiczna, biblioteka, Linux, pamięć, system operacyjny, warunki systemu operacyjnego, Unix